Soja

Soja a menopauza

Soja łagodzi dolegliwości związane z menopauzą, ponieważ zawiera fitoestrogeny, które mają działanie zbliżone do żeńskich hormonów płciowych – estrogenów. Preparaty zawierające fitoestrogeny sojowe w znacznym stopniu łagodzą objawy menopauzy, m.in. redukują uderzenia gorąca, regulują zaburzenia snu i zmniejszają nocną potliwość. Stosowanie preparatów sojowych jest całkowicie bezpieczne dla zdrowia. Można również zdecydować się na większe spożycie soi w diecie, np. w postaci kotletów sojowych czy mleczka sojowego.

SPIS TREŚCI:
1. Soja kontra menopauza
2. Właściwości fitoestrogenów soi
1. Soja kontra menopauza
Nie wszystkie kobiety w okresie menopauzy mogą lub chcą stosować hormonalną terapię zastępczą (HTZ). Takim pacjentkom jako ekwiwalent terapii poleca się przyjmowanie fitoestrogenów – związków otrzymywanych głównie z soi, ale również z innych roślin, np. z ostrokrzewu czy czerwonej koniczyny. Fitoestrogeny to związki pochodzenia roślinnego, które ze względu na podobieństwo budowy do estrogenów, wiążą się z ich receptorami. Zależnie od tkanki, na którą działają, zachowują się jak kobiece estrogeny albo wykazują funkcję antagonistyczną. Fitoestrogeny sojowe regulują gospodarkę hormonalną w organizmie kobiety, działając dwukierunkowo: zastępują hormony żeńskie w przypadku ich braku lub odwrotnie – obniżają ich stężenie, gdy jest ich za dużo.

Badania prowadzone w Japonii wykazują, że Azjatki jedzące dużo soi przechodzą menopauzę dość łagodnie. Substancje zawarte w soi, m.in. genisteina, zaliczane są do fitohormonów. Ze względu na znaczny spadek estrogenów w organizmie kobiety w okresie przekwitania, przyjmowanie fitoestrogenów sojowych jest jak najbardziej wskazane. Soja to naturalny sposób na menopauzę. Niski poziom estrogenów we krwi sprzyja rozwojowi osteoporozy – choroby osłabiającej kości i powodującej poważne złamania. Fitoestrogeny z soi w znaczny sposób ograniczają ryzyko osteoporozy u kobiet w okresie menopauzalnym.

2. Właściwości fitoestrogenów soi
Menopauzie towarzyszą liczne dolegliwości, takie jak: napady gorąca, nocne pocenie się, uczucie zmęczenia, drażliwość, bóle głowy. Główną przyczyną objawów menopauzy jest redukcja wydzielania estrogenów. Na złagodzenie niepożądanych dolegliwości pomocne są fitoestrogeny. Soja bogata w fitohormony powinna jak najczęściej gościć w diecie kobiet przechodzących menopauzę. Soja zawiera składniki, które zgodnie z badaniami, mogą przyczynić się do złagodzenia objawów menopauzy. Rezultat ten można osiągnąć już w trakcie spożywania 20 g protein sojowych dziennie. Soja przyczynia się również do zwalczania zwiększającego się z wiekiem poziomu cholesterolu we krwi, zapobiegając rozwojowi chorób układu krążenia.

Fitoestrogeny mają wpływ na wiele procesów endokrynnych. Okazuje się, że mają właściwości:

antynowotworowe,
przeciwzapalne,
antywirusowe,
bakteriostatyczne,
przeciwgrzybicze.
Fitoestrogeny można podzielić na trzy grupy:

izoflawony – występują w ziarnach soi i innych roślinach strączkowych,
lignany – występują w olejach z nasion i w oleju lnianym,
kumestany – występują w nasionach słonecznikach, kiełkach fasoli, czerwonej koniczynie.
Soja bogata w fitoestrogeny harmonizuje system hormonalny i ułatwia łagodne przejście przez okres menopauzy.
http://portal.abczdrowie.pl/soja-a-menopauza

Pluskwica – Cimicifuga w fitoterapii.
Pluskwica groniasta – Cimicifuga racemosa (L.) Nuttall (Actaea racemosa L.) należy do rodziny jaskrowatych – Ranunculaceae. Występuje w Ameryce Północnej. Surowcem farmaceutycznym jest korzeń – Radix Cimicifugae racemosae (poprawnie ujmując jest to kłącze z korzeniami Rhizoma cum radicibus Cimicifugae racemosae). Grupa czynnych składników pluskwicy, która jest łatwa do wyizolowania w formie frakcji określona została wspólną nazwą cymicyfugina (cimicifugin) – 15-20% (znana od 1835 roku). W jej skład wchodzą: żywice, kumaryny, ranunkulozydy, laktony terpenowe i gumy. Obok gumo-żywicowej frakcji surowiec zawiera kwas taninowy, izoflawony – formononetynę (formononetin), glikozydy triterpenowe o charakterze saponin (actein = akteina, cimigoside = cymigozyd, macrotin = makrotyna, racemoside = racemozyd, 27-deoxyactein = 27-dezoksyakteina), kwas salicylowy, kwas izoferulowy, kwas cynamonowy i alkaloidy (cytyzyna, metylocytyzyna).

Wspomniana cytyzyna jest alkaloidem chinolizydynowym występującym u wielu gatunków, np. w złotokapie – Laburnum. Pobudza ośrodek oddechowy i naczynioruchowy, zwiększa wydzielanie adrenaliny, podnosi ciśnienie krwi. Znosi objawy głodu nikotynowego, co zostało wykorzystane w leczeniu nikotynizmu przewlekłego.

Z powodu występowania cytyzyny w pluskwicy, preparaty z niej przygotowane po przedawkowaniu wywołują zatrucie, którego objawami są: nudności, wymioty, przyśpieszenie akcji serca, rozszerzenie źrenic, drgawki, bóle i zawroty głowy, a nawet zgon wskutek porażenia ośrodka oddechowego.

Wyciągi z kłącza pluskwicy wykazują wpływ rozkurczowy, napotny, wykrztuśny, kardiostymulujący i uspokajający. Laktony w połączeniu z alkaloidami i kwasami fenolowymi wywierają wpływ przeciwbakteryjny.

Izoflawony i triterpeny pluskiwcy hamują uwalnianie lutropiny (LH) hamując owulację i wytwarzanie ciałka żółtego oraz produkcję i uwalnianie progesteronu. Należy dodać, że wyciągi z pluskwicy podawane mężczyznom przez ponad 30 dni hamują również uwalnianie lutropiny w przysadce i tym samym produkcję oraz uwalnianie testosteronu przez komórki Leydiga (w jądrach) – efekt antyandrogenny. Izoflawony wywierają wpływ estrogenny (oddziałują na receptory ER-beta).

Preparaty z pluskwicy powinny być zalecane pacjentkom w II fazie klimakterium (postmenopauza), kiedy to następuje zwiększone uwalnianie lutropiny i przez to zwiększone uwalnianie progesteronu oraz androgenów.

Na rynku są dostępne liczne preparaty zawierające ekstrakt z kłączy pluskwicy (tabletki, kapsułki) jak i też będące wyciągami etanolowymi z kłączy (krople, nalewka).

Dawkowanie:

Sproszkowane kłącze (korzeń) – Pulvis Cimicifugae racemosae: 15-30 gran (0,9375-1,875 gram).
Nalewka z pluskwicy – Tinctura Cimicifugae racemosae 1:10: 10 ml 2 razy dziennie lub 1 drachma aptekarska tj. 3,8 g 2 razy dziennie. Tinctura Cimicifugae racemosae 1:5: 4-6 ml 2 razy dziennie.
Wyciąg gęsty z pluskiwcy – Extractum fluidum Cimicifugae racemosae 1:1: 2 ml 2 razy dziennie.
Wyciąg suchy z pluskwicy Extractum siccum Cimicifugae racemosae: 250-500 mg dziennie.
W Polsce występuje dość pospolicie gatunek: pluskwica cuchnąca – Cimicifuga foetida L., który może dostarczyć surowiec o podobnym składzie chemicznym i zastosowaniu.

Related Posts

Świerzbnica polna – Knautia arvensis (L.) Coulter jako dermaticum i pulmonalium.
Pięciornik srebrny – Potentilla argentea L. w praktycznej fitoterapii.
Piwonia – Paeonia w praktycznej fitoterapii
Bazylia święta – Ocimum sanctum Linne w fitoterapii współczesnej
Surowce floroglucynowe w fitoterapii
Zemanta

żródło: http://rozanski.li/?p=456